مدح و ولادت حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
به نام عشـق به نـام خـدا به نـام عـلـی شروع می‌کنم این شعر را به نام علی هـزار مـرتـبـه مـمـنـون مـادر و پـدرم که کـرده‌انـد مـرا آشـنـا بـه نـام عــلـی برو به طوس، برو كـاظـمین و سامرا بـرو مـدیـنه بـرو کـربـلا به نام عـلـی نـهـاده‌انـد سـرم تـاج جـاه و عــزّت را قـدم گـذاشـتـه‌ام هـر کـجـا به نام عـلی به زیر پرتو این نام، هرچه نام، گم است هـمـیـن كه مـی‌تـابـد آفـتـاب نـام عـلـی تو را خدای تو از بسکه دوست داشت علی خودش علی شد و نام تو را گذاشت علی زمـان رو شـدن گـنـج هـای راز شـده که روشـن از دل ویـرانـۀ حـجـاز شده چه بوده است مگر راز سر به مهر خدا که بر ظهورش لب‌های کعـبه باز شده ببـیـن تـواضع مـعـبـودهای سـنـگی را حـقیقـت آمده، در سجده هر مجاز شده و بی‌نـیازی مخـصوص آسـمان‌ها بود علی رسـیـد و زمـین نیـز بی‌نـیاز شده و اِنْ یَکاد نـخـوانـید که از برای عـلی زمین پُـر است از آیـات در فـراز شده رسید حضرت قرآن و از درون می‌خواند برای احمد از آیات مؤمـنون می‌خواند بگو تو را که چه بنویسم ای نمود خدا اگـر قـلـم نــزنـم در حـد و حـدود خـدا کسی به چشم خـدا را ندیـد و تو دیدی تویی که غرق شدی غرق در وجود خدا زمـان خـلقـت نـور تو را که می‌دانـد؟ تو نیز بوده‌ای از آن زمان که بوده خدا روانه است به سـمت عـلی و آل عـلی هـمـیـشـه تـیــر سـلام خـدا درود خــدا فـضائل تو اگرچه زیـاد، باز کـم است یقـین فراتر از این‌ها تو را ستوده خدا به حق عـشق، به حق عـلی و آل علی خـدا نصیب کـند بـاز هم وصـال عـلی خـدا نصیب کـند باز هم سفـر به نجف ببـر دوبـاره مرا باز هـم ببـر به نجف نجف؟! کدام نجف؟! آن دیار که انگار گشوده است خدا از بهشت، در به نجف بـه نـیـت هـمـۀ مــادران مـدیــنـه بـرو بـیـا به نـیـت پـابـوسی پـدر بـه نـجـف هزار بار نظـر سـمت کعـبه بـردن را معـاوضه نکـنـم با یکی نظـر به نجف اگر بناست که در کـربلا بمـیرم، کاش که قبل از آن برسد جسم محتضر به نجف هـزار مـرتـبه ما را به کـربـلا بـبـری نـرفـتـه‌ایـم به زیـبـایی نـجـف سـفـری |